Wat is osteopathie?
Osteopathie is een manuele geneeswijze die gericht is op het herstellen van bewegingsverliezen en functionele stoornissen in het lichaam. Hierbij worden zachte en gerichte technieken gebruikt om spanningen en blokkades in het bewegingsstelsel, de organen en het zenuwstelsel op te sporen en te behandelen. Hierbij richt de osteopaat zich in de behandeling niet enkel op het verlichten van symptomen, maar gaat die op zoek naar de onderliggende oorzaak van de klachten om deze te corrigeren. Het doel van osteopathie is om het zelfhelende en zelfregulerende mechanisme van het lichaam te stimuleren om een balans te creëren en herstel van de gezondheid te bekomen.
​
​Osteopathie bevat een aantal kernprincipes:
-
Het lichaam is één geheel: Het menselijk lichaam wordt beschouwd als een functionele eenheid waarin alle delen, systemen en functies met elkaar verbonden zijn en elkaar wederzijds beïnvloeden.
-
Structuur en functie zijn verbonden: Er is een nauwe verbinding tussen de anatomische structuur van het lichaam en de functie die het uitvoert. Een verstoring in de structuur kan leiden tot een verminderde functie, en omgekeerd.
-
Het zelfhelende en zelfregulerende vermogen: Het lichaam bezit aangeboren zelfhelende en zelfregulerende mechanismen. Het doel van osteopathische behandeling is om deze mechanismen te stimuleren om het lichaam in balans te brengen en te helpen herstellen.
-
The arterial rule (de regel van de bloedvaten): een goede doorbloeding van alle weefsels is essentieel voor het voeden van weefsels en het afvoeren van afvalstoffen. Dit is cruciaal voor de gezondheid en voor het functioneren van het lichaam.
​​
​
​Op welke systemen richt een osteopaat zich in de behandeling?
-
Pariëtale systeem / Bewegingsstelsel
-
Gewrichten, spieren, botten, pezen en fasciën.​
-
-
Viscerale systeem​
-
Organen en hun omgevend bindweefsel.​
-
-
Craniosacrale systeem
-
De schedel en het heiligbeen.​
-
-
Neurogene systeem
-
Het zenuwstelsel.​
-
-
Metabole systeem
-
Levensstijl en gewoonten van de patiënt.
-
